උතුරේ දෙමෙළ්ලු බලුද?

කණගාටුවෙන් උවද මෙසේ කීමට සිදුවිය. සැබැවින්ම ඔවුන් එසේය.
යාපනය ප්‍රදේශයේ වුන්ගේ තත්වය තරමක් වෙනස්. ඔවුන් නිදහස භුක්ති විදින්නේ අවුරුදු 4-5 සිටය. එම ප්‍රදේශයේ සිට දකුණට වන්නට වන සියලුම උතුරේ දෙමලුන් මෙසේ යැයි කිව හැකි තරම්ය. එකෙක් දෙකෙක් හැරුණු කොට.
කන බත් පිගාන මුන්ට දුන් බවක් මතක නැත. තම කොල්ලන් දෙසිය ගනනකගේ කිරි කෝප්පය පවා මුන්ට පරිත්‍යාග කල බවක්  , එසේ කල ඔවුන්ව මුන් ගනන්වත් නොගන්නා බව ඉහල හමුදා නිළදාරියෙක් මා සමග කණගාටුවෙන් ප්‍රකාශ කලේය. තවත ඔහුගේ කථාවට කරුණු ගනනාවක් එක්විය.
සෑම නිවසකටම වතුර මෝටරයක් , බයිසිකලයක් දී ඇත. එසේ කරත් මුන් ඉන්නේ තාමත් හමුදාව සමග තරහිනි. "උබලා අපේ ගෙවල් කැඩුවානම් දැන් හදාදියව්" යැයි දැන් උන් පැහැදිළිව කියා සිටී. , හමුදාව සතු බලය මේවන විට අඩුවී ඇත. සිවිල් වැසියන්ට කිසිදු බාදාවක් පැමිණවිය නොහැක. එසේ කලහොත් ගෙදර යාමට සිදුවේ.
පසුගිය දිනක ඡන්ද ප්‍රතිපලය දැක දැන් උන් ඉල්ලන්නේ ස්වාධීන පාලනයකි. අනේ අම්මපා මුන්ට ස්වාධීන පාලනයක් දෙන්න උවමනානම් ඊලම දී අත කට පිහදා ගැනීමට තිබුනි. මෙහි තත්වය දරුණු බවක් පෙනේ රජය මේ ගැන මීට වඩා උනන්දුවෙන් විසදුමක් සෙවිය යුතුව ඇත. තවත් කරුණු රාශියක් ඉදිරියේදී ඉදිරිපත් කරමි.